برساخت اجتماعی هم‌باشی بر اساس تجربه زیسته نمونه‌ای از هم‌باشان

یکی از مباحث مهم در دنیای امروز، بحث تحوّل در الگوهای هم­زیستی و شکل­گیری الگوهای جدید هم­زیستی دو جنس مخالف می­باشد. یکی از گونه­های جدید هم­زیستی که به عنوان یک پدیده­ی نوظهور اجتماعی مورد توجه محققان حوزه­ی خانواده در ایران قرار گرفته، هم­باشی است. هم­باشی به معنای زندگی مشترک دو جنس مخالف با هم، بدون ازدواج است. در تحقیق حاضر که در کلانشهر تهران صورت گرفته، محققان برآنند که علاوه بر شناخت این پدیده، به ابعاد این هویت هم­زیستی از نگاه کسانی که این تجربه زیسته را داشته­اند، پی­ببرند؛ تا بتوانند تصویری از برساختِ این واقعیت اجتماعی ارائه دهند. این تحقیق با رویکرد روش­شناختی تفسیرگرایانه به روش « نظریه زمینه­ای» انجام گردید، با مصاحبه عمیق از 15 نفر از کنشگران هم­باش این نتیجه حاصل شد که، هم­باشی از نگاه این افراد در حقیقت خوانشی نو از مفهوم ازدواج در عصر حاضر می­باشد. خوانشی نو در جامعه­ای که در حال تجربه کردن اَشکال و صورت­های جدید از واقعیت­های اجتماعی دنیای مدرن است که هرچند در فضای فردی افراد به وقوع می­پیوندد، ولی حاصل شرایط جدید اجتماعی و اقتصادی جامعه است.